back

‘बा’

वि.सं.२०७५ असोज १८ बिहीवार

309 

shares

बा,
तिमीले लगाएको इष्टकोटले
खाएको घाम पानीको इतिहास
तिम्रो टोपीमा
पोतिएको पसिना, पीर र माटोको इतिहास
मैले कसरी बुझु बा ?
उमेर अगाडि चाउरिएका तिम्रा गाला
समयको घामले सेकेर
पाकेको तिम्रो कपाल
अनुभवको फराकिलो छाति फुकाएर
हिड्ने तिम्रा ति गजबका पाइला
तिम्र साच्चै अजिबका थियौ ‘बा’
अगेनाको छेउमा भात खादा खादैं
मलाई हपारेर
आगनमा पुगेर आमासँग
खास खुस गर्दै भन्थ्यौं–
हेर त बुढी यो पुर्णिामाको जुन कति राम्रो
ठ्याक्कै हाम्रो छोरा हाँसेजस्तै हाँसेको
हो बा
तिमी गजबका थियौं
जुगौं तिमीले इष्टकोट लगायौं
एउटै सुरुवाल, कमिज र टोपीमा
तिमीले आफ्नो जिन्दगी कटायौं
तर, तिमीले
कहिल्यै आमाको धोती पुरानो हुन दिएनौं
आफ्नो छोराको
खुसी कहिल्यै अधुरीन दिएनौं
बा,
अहिले म तिम्रो,
त्यहि पुरानो इष्टकोट हेरिरहेको छु
तिम्रो टोपिमा,
मैले तिम्रो इतिहास खोजिरहेको छु ।

वि.सं.२०७५ असोज १८ बिहीवार ०७:५१ मा प्रकाशित

कविता : जाली सबैछन् यता

कविता : जाली सबैछन् यता

उत्तमकुमार पोखरेल सूर्य विनायक, भक्तपुर गर्छाै मोज अझै सके गर...

कविता : निभेछ देशको चुलो

कविता : निभेछ देशको चुलो

कविराज घिमिरे चाँगुनारायण, भक्तपुर उठी बिहान मिर्मिरे पुगेँ त्यहाँ कतै...

कविता : उपहार

कविता : उपहार

छविलाल कोपिला, मजगाउँ, दाङ कमरेड ! आज तिमीलाई मेरो यो...

कविता : कस्तो बगैँचा भयो

कविता : कस्तो बगैँचा भयो

कनकधारा स्वामी स्वदेशानन्द गान्तोक, सिक्किम यी काकाकुल मात्र देखिन गए...

कविता : परिचय विहीन

कविता : परिचय विहीन

ब्रह्मदत्त वाग्ले,बेल्जियम म त ! आफुले आफैलाई परिचय, पहिचान र...

कविता : धर्ती आमा

कविता : धर्ती आमा

दीनानाथ पोख्रेल, इलाम आमा हुन् धरणी अनन्त महिमा गाएर को...