वि.सं.२०८० मंसिर २४ आइतवार

हामी सबैकाे संसारन्यूज

कविता : हो आमा !

वि.सं.२०७६ भदौ १४ शनिवार

आमा !
म त्यही छोरा हुँ,
जो हिजो सानो वालक लाग्थेँ तिमीलाई
सानै लाग्छु आज पनि तिमीलाई
तर,
समयले कोल्टे फेरी सकेछ,
स्थिति अर्कै बनिसकेछ,
म माथि जिम्मेवारी थपिई सकेछन्,
आशाका सपनाहरु भत्किसकेछन्,
खेल्ने खाने, लेख्ने पढ्ने मेरा समयहरु,
जिम्मेवारी बोकेर कुद्ने भैसकेछन्,
खै आमा ! के भनँु
म तिम्रा सपना पूरा गर्नेछु,
भारी वोकेर आशा र विश्वासको,
असल सन्तान बनेर देखाउनेछु ।

बुबालाई सुनाईदिनु आमा !
म व्यवाहार सम्माल्न नसकेको वालक छोरो
जिम्मेवारीबाट टाढा हुदाहुँदै,
जिम्मेवारी अझै थपिएको छोरो,
तनावमा खल्बलिएको मन मेरो,
हिजोका खराब सपनाबाट तर्सिएको थिएँ
जीउँदो लास बन्दै गएको म मा,
विस्तारै,
उज्यालो किरण थपिदै गएको छ
उत्साह थपिएको छ,
बल्ल जीवनको अर्थ
बुझ्न थालेको छु आमा,
उज्याला किरणहरुले मेरो मस्तिष्क
छुन थालेको छ आमा,
वाचा कसम छ तिमीलाई,
म अब अगाडि बढि सकेकोछु आमा,
म भाग्ने छैन जिम्मेवारीबाट,
म अब फर्कने छैन अतितका अँध्यारातिर,
गर्व गर्छु तिमीप्रति,
मलाई ुमु बन्ने बाटो खोलिदियौ,
मान्छे बनेर ज्युँउने छहारी दिलाइदियौ
हो आमा !
म जिम्मेवारी थपिएको कच्चा वालक हुँ
तर,
तिम्रा सपना पूरा गर्ने,
वाचा कसम वोकेको
तिम्रा सपना हुँ, आमा !
यर्थाथमा पुर्याउने तिम्रै छोरा हुँ ।