हामी सबैकाे संसारन्यूज

६० लाख युवा विदेशीएका छन्
जिन्दगी यात्राजस्तो लाग्छ
हरेक दिन बाकसमा शव आउँछ
जिन्दगी जन्मेर मर्ने जात्रा जस्तो लाग्छ ।

पानी नेपालकै मीठो,
माटो नेपालकै सुगन्धित
जीवन नेपालमै रमाइलो
तर, काम छैन, दाम छैन
दाम नभएपछि आराम छैन
चिसो चुलो हे¥यो,
बालबालिकाको भोक देख्यो
बुढाबुढीको बिमारी कसरी सहनु
रोजगारी खोज्नै प¥यो
जहाँ पाइन्छ उतै दौडनै प¥यो
दौडदा लतारिनु छ, पछारिनु छ

जिन्दगी
अलिकति यात्रा जस्तो, धेरै जात्राजस्तो छ ।
मेरा भाइ बहिनीहरु
खाडी जाने लाइनमा छन्
पासपोर्ट लिँदा ठगिए
भिसा लिदा ठगिए
श्रम स्वीकृति लिदा ठगिए
एयरपोर्टको श्रम डेस्कमा ठगिए
दलालबाट ठगिए
कर्मचारीबाट ठगिए
सुरक्षाकर्मीबाट ठगिए
स्वास्थ्य परीक्षणमा ठगिए
मानौं ताजा माल हुन मेरा भाइबहिनीहरु
यता ठगिए, खाडी पुगेपछि ठगिए
एउटाले किन्यो, अर्कोलाई बेच्यो
तेश्रोले किन्यो चौथोलाई बेच्यो
नेपाली युवाको शरीर र श्रम

जवानी र यौन
मुस्ताङको चौंरी हो
आलो रगत जति पियो
उति सन्तुष्टि हुने ।

यसरी हेर्दा हाम्रो जीवन
यात्रा कम र जात्रा बढी हो ।
कोही तातो घाममा सेकिएका छन्
कोही झण्झटमा जेलिएका छन्
कति जेलमा सडेका छन्
कति सडकमा परेका छन्
कसले फर्काउने ती अवोध युवालाई

जीवन थाकेकाहरु बाकसमा आउँछन्
अझै बाँच्ने आशा राखेकाहरु
फर्कन सक्दैनन्
लौन सरकार, नागरिकतिर पनि हेर ।
तालुमा जिब्रो टाँसेकाहरु बोल,
आँखामा पट्टी बाँधेकाहरु हेर
कानमा कपास कोचेकाहरु सुन्
तराई रोइरहेछ, पहाड रोइरहेछ
घर घरका छटपटी हेर
समाज र देशको भविष्य हेर
र, केही त गर,
बुद्ध आँखा खोल न ।