back

कविताः ठानेर आफ्नैं घर

वि.सं.२०७६ चैत २४ सोमवार

300 

shares

मान्छे कारक हुन् विनाशक यिनै हुन् रोग निम्त्याउने
मान्छे नै पशुतुल्य देख्दछु म ता संसार सिद्धाउने ।
जा जा जा परजा नआइज यता हे कालका नोकर ।
कोरोना किन ब्यर्थ बस्दछ यहाँ ठानेर आफ्नै घर ।।१

खाए मांस सबै विसाक्त नरले कीरा फट्याङ्ग्राहरू
बाँकी छैन कुनैं जनावर यहाँ खाए पचाए अरू ।
बस्नू आपसमा सदस्य घरका दूरी बनाई तर ।
कोरोना किन व्यर्थ बस्दछ यहाँ ठानेर आफ्नै घर ।।२

मान्छे देखि सतर्क मानिस भए सर्दैन रे रोग यो
धोऊँ हात सफा हुँदा पनि सरे त्यो मात्र संयोग भो ।
एकै शब्द बिसाउदा चुप हुनू मान्दैन उस्ले डर ।
कोरोना किन व्यर्थ बस्दछ यहाँ ठानेर आफ्नै घर ।। ३

हाम्रै देश धकेलियो प्रलयमा भूकम्प भो त्रासदी
बाढी औ पहिरो डुबान जति छन् नेपालकै दुर्गति ।
सारा खप्नु खप्यौं डटेर सबले भागे सबै ती पर ।
कोरोना किन व्यर्थ बस्दछ यहाँ ठानेर आफ्नै घर ।।४

आफ्नै अङ्ग छुँदा झसङ्ग नहुने भेटिन्न मान्छे यहाँ
छन् सारा डर त्रासमा सबजना हे दैव जाऊँ कहाँ ।
के भन्थ्यो विचरा कठै नियतिले भो कालले भन्छ र
कोरोना किन व्यर्थ बस्दछ यहाँ ठानेर आफ्नै घर ।। ५

कोरोनाकहर कविता शार्दूलविक्रीडित

वि.सं.२०७६ चैत २४ सोमवार ११:४५ मा प्रकाशित

GLOBAL IME AD
कविता : को चन्द्रमा छुन्छ है ?

कविता : को चन्द्रमा छुन्छ है ?

बिमला चन्द सानू बैतडी, हाल- काठमाडौं मैलो के छ र...

कविता : रित्ता मान्छेहरु

कविता : रित्ता मान्छेहरु

निम्बतरु,अर्घाखाँची अधिक रित्ता मानिसहरू हाम्रो तिर यता लखर उता लखर...

लघुकथा: गिद्धे नजर

लघुकथा: गिद्धे नजर

मनीषकुमार शर्मा ‘समित’ मध्यपुर, थिमी शिक्षक –।कोठामा दुई शिक्षिकाहरू गफमा...

कविता : फूलको बिछ्यौना

कविता : फूलको बिछ्यौना

बाबुराम न्यौपाने ‘उत्स’ दमक, झापा युरोपको पुनर्जागरण इतिहासको काल्पनिक कहानी...

मुक्तक

मुक्तक

सुनिल अधिकारी, काठमाडौं १. आफ्नो दुनो सोझ्याउन नानाभाँतीको कुरा गर्छन्...

मुक्तक

मुक्तक

निर्मलरमण पराजुली सामाखुशी, काठमाण्डौ १. पैँचो जस्तै सम्मान अनि, पुरस्कारको...