back

कविता: अरुणिमा

वि.सं.२०७८ वैशाख १८ शनिवार

531 

shares
GLOBAL IME AD
NTC AD

क्षितिजको ढोकाबाट
मुस्कान बोकेर छिर्ने गर्छ
धर्ती उघार्न एक अरुणोदय
हतारिएझैं लाग्छ बिहानैपिच्छे
प्राणी जगत् बिउँझाउन एक उदीयमान ज्योति
लाग्छ उत्सवमयझैं त्यो मुहूर्त
जसको अवसरमा गुन्जिन्छ एउटा कलरव
फक्रिन्छ लेकाली गुराँसजस्तो बिहान
फैलिन्छन् चराका सुसेली र तानाबानाहरू
सल्बलाउँछन् असङ्ख्य प्राणीका स्वर लहरी
र साइरन बनेर सल्बलाउँछन्
प्राणीका प्रवेशद्वारमा
र खोल्छन् नव साइतहरू
एउटा खैलाबैला जुर्मुराउँछ
सिङ्गो मानव बस्तीभरि ।

प्रतिदिन हतारिन्छ समय
र खोज्छ एउटा लालिमा
सँघार हुँदो रङ्ग भएर पोखिन्छ
आलोकबोकेर पोतिन्छ
फैलिन्छन् हातहरू बिछ्यौनाभरि छरपस्ट
आफ्नै आयु असरल्ल भैरहेझैं लाग्छ
अनि अलपत्र योजनाहरूको फायल च्यापेर
हरेकका हात-हातमा बुझाउन
आइपुगेझैं लाग्छ दिनहुँ पुलिन्दा
चराचर जगत् र घर आँगनी वस्ति हुँदै
हरेक पूर्वान्हमा झुल्किंदो रहेछ
एउटा घाम नयाँ यामबनेर
अरुणिमाको नाममा
पोखिंदोरहेछ सधैं सधैं
असरल्ल बिस्कुन हरेक बिहानीमा ।
०……………०……………….०

हालःलोकन्थली,भक्तपुर
९८४२०९९८३१

वि.सं.२०७८ वैशाख १८ शनिवार ०७:३२ मा प्रकाशित

कविता : पैसा

कविता : पैसा

कोपिला बर्देवा, काठमाडौं  पैसाले सारा संसार चल्ने रहेछ हुनेलाई पो...

गजल

गजल

नवराज न्यौपाने ’मौन’,गोरखा सँगै बस्ने थियो आशा टुट्यो है बाध्यताले...

लघुकथा : सहयायी

लघुकथा : सहयायी

मनीषकुमार शर्मा ‘समित’,मध्यपुर ठिमी, भक्तपुर बुढा भएका वरपीपल सँगै बसेर...

कविता : शिशिर ऋतु

कविता : शिशिर ऋतु

मचिन्द्र खत्री, धरान, सुनसरी सरसर चल हावा,शीत सर्को लिएर थरथर...

कविता : कविताको मृत्यु

कविता : कविताको मृत्यु

बाबुराम न्यौपाने ‘उत्स’, दमक, झापा संसारभरि कसैले हल्ला फैलायो ए...

गजल

गजल

सुशील रिजाल, किर्तिपुर, काठमाडौं भुलेँ प्यास सारा नसाको रहरमा छु...