ओढेर घुम्टो निदरीमा आऊ,
समिप बसेर तिमी मुस्कुराऊ
विस्तारै घुम्टो म उठाउँला
लजाई थोरै नजर मिलाउँला ।
अँधेरी छ रात सुस्तरी आऊ
हेर्दै जुनकिरी राख तिम्रो पाउ
आउ न प्रिय तिमी फेरि आऊ
एक पल्ट अंगालो मारेर जाऊ ।
खोलेर ढोका बस्छु हृदयको
मुस्कान तिमीलाई मेरो अधरको
बलेर आगो रापिदैछ मनमा
घाउविनाको पीडा छ तनमा ।
लिएर आऊ तिमी छिटो डोली
चढेर आउँछु भन्थ्यौ तिमी भोली
तर आयो काल म भन्दा पहिले
जलेर चितामा खरानी अहिले ।
आएर याद व्यथा सिद्धिएन
बगेर आँसु आँखा रित्तिएन
बग्दै खरानी पुग्यो अहिले कहाँ
आऊँ कसरी खोज्दै म त्यहाँ ?
सुहाग तिम्रो त्यो रात मेरो
रहने भो अव सधैँ अधुरो
बनेर ज्युँदो म लास यता
तड्पेको आत्मा तिमी कता कता
आउ न प्रिय सपनीमा आऊ
मायाको प्यास मेटेर जाऊ
दुलहीको श्रृङ्गार चौवन्दि लाऊ
खाली त्यो सिउँदो भरेर जाऊ ।
ओढेर घुम्टो निदरीमा आऊ,
समिप बसेर तिमी मुस्कुराऊ ।
