हामी सबैकाे संसारन्यूज

भुवन शिवाकोटी चौघरे, काठमाडौं

अग्लो पर्खाल चढ्न
तिम्रोलागि
मैले बनाएको थिएँ सिँढी

तिमी
आफै त्यो सिँढी चढेर
पर्खाल नाघेर आयौ
हृदयमा बसेर सुख भोग गर्यौ

कति छिट्टै अघायौ तिमी
हृदयतलमा अनुराग रित्तो नहुँदै
फर्कने कुरा गर्दैछौं
अब हृदयमा खुलेका ढोकाहरू
बन्द भइसके

दिलको दरवाजा खुलेर थुनिएपछि
हराएको साँचोविना
खोल्न सकिदैन

अतृप्त अनुरागको साँचो खोल्न
दुबै हात चाहिन्छ
तर यहाँ
एउटा हातै टुटेको छ
एउटा रहर अधुरो छ

फर्केर हेर
तिमी उक्लिएर आएको
सिँढीका खुट्टाहरू भाँचिएका छन्

तिमी फर्कनकै लागि
दिलबाट मिठा पलहरू भत्काएर
सिँढीको बाटो मर्मत गर्न
म सक्दिन ।