back

कविता : सिपाही

वि.सं.२०८१ कात्तिक १० शनिवार

480 

shares

गजेन्द्र मोक्तान, पाँचथर !

यदि मरेँ भने युद्धमा
बाकसभित्र हालेर घरमा
पठाउनु भए सम्भव
नत्र जलाउन मिले जलाउनु
न मिले माटोमा लुकाउनु
त्यो पनि न मिले कतै फालिदिनु
मेरो लासलाई ।

राईफल राखेर छातीमाथि
मेरी आमालाई भनी दिनु
राम्रो काम ग¥यो बहादुर
भएर सिपाही
आमा,
आँसुका थोपा न झार्नु
अतितलाई सम्झेर
ज्यान मात्र सुक्ने हो हजुरको
म त फर्केर आउँदिन नि
त्यसैले ज्यान सुकाउने
काम नगर्नुहोस् ।

हाम्री हजुरआमाले
अस्ति कान्छा काका गुमाए पनि
बाँच्न विवस छिन्
पीडाको बोध हुन्छ बेलाबेला
कसरी सक्छिन् होला मनलाई बुझाउन
गाह्रो हुन्छ मलाई त
त्यसरी नै त्यो मनलाई
सम्हाल्नु है आमा ।

मेरो बुबालाई भन्नु कि,
नगर्नु चिन्ता
छोराको चित्त दुख्ला भनेर
अब अंश मिलाउनु पर्दैन छोराको
उसले लड्दा लड्दै
प्राप्त ग¥यो वीरगति
अनिश्चितकालीन यात्रा तय गरेर ।

भन्नु
मेरो प्यारो भाइहरूलाई
राम्ररी गरिखानु
तिमीहरू मध्ये कसैले
लिनु बाइकको चाबी
र गाडीको चावी
गर्नु घर व्यवहार
नहुनु म जस्तै सिपाही
जति भएका
सम्पत्ति भोगचलन गर्नु
घट्यो अब
भागवण्डा ।

मेरी बहिनीलाई सम्झाउनु
कहिल्यै निराश नहुनु
विगत झै तिहारको पललाई
भुल्ने कोसिस गर नानी
सम्झेर नरुनु र बुझ्नु
डुबे पछि घाम
फेरि उदाउने छैन
भोलि बिहान तिम्रो दाइ ।

मेरा प्रिय मित्रहरूलाई यो खबर
नभन्नु ल,
उनीहरू साह्रै दुखी हुनेछन्
पार्टी, रमाईलो र घुमघामको
बारेमा उनीहरूले यदि सोधेँ भने!

मेरी प्रियसीलाई भन्नु कि,
नियतीको खेल र खहरेको भेलको
नियत कहाँ जान्न सकिन्छ र ?
पिर चिन्ता नगर प्यारी
सार्नु पेन्सनपट्टा
तिम्रै नाममा
बाँकी छ उमेर तिम्रो
विकल्प सोच्नु है ।

वि.सं.२०८१ कात्तिक १० शनिवार ०५:०५ मा प्रकाशित

GLOBAL IME AD
कविता : को चन्द्रमा छुन्छ है ?

कविता : को चन्द्रमा छुन्छ है ?

बिमला चन्द सानू बैतडी, हाल- काठमाडौं मैलो के छ र...

कविता : रित्ता मान्छेहरु

कविता : रित्ता मान्छेहरु

निम्बतरु,अर्घाखाँची अधिक रित्ता मानिसहरू हाम्रो तिर यता लखर उता लखर...

लघुकथा: गिद्धे नजर

लघुकथा: गिद्धे नजर

मनीषकुमार शर्मा ‘समित’ मध्यपुर, थिमी शिक्षक –।कोठामा दुई शिक्षिकाहरू गफमा...

कविता : फूलको बिछ्यौना

कविता : फूलको बिछ्यौना

बाबुराम न्यौपाने ‘उत्स’ दमक, झापा युरोपको पुनर्जागरण इतिहासको काल्पनिक कहानी...

मुक्तक

मुक्तक

सुनिल अधिकारी, काठमाडौं १. आफ्नो दुनो सोझ्याउन नानाभाँतीको कुरा गर्छन्...

मुक्तक

मुक्तक

निर्मलरमण पराजुली सामाखुशी, काठमाण्डौ १. पैँचो जस्तै सम्मान अनि, पुरस्कारको...