back

कविताः बर्ष,समुद्र र नियति

वि.सं.२०७७ वैशाख १३ शनिवार

438 

shares
GLOBAL IME AD
NTC AD

छेउको समुद्रजस्तै
एकदम शान्त
मानौं न कहिले छालहरू आए
न कहिले किनारा लाग्दै गरेका
जहाजहरू छचल्किए ।
यी पूरै वर्ष
त्यसरी नै स्थिर भए
जसरी म भएं
मेरै स्निग्ध मनझैं ।

कसलाई सोधुं
समुद्रभित्रको ज्वार वा
भाटाभित्रको छाललाई ।
जो आफैं गुम्सिएका छन् ।
विद्रोहलाई सञ्चित गरेर
पर्खिरहेका छन्
मेरो मौनतालाई ।

लेखु के लेखुं
बोलुं के बोलुं
यो स्थिर समुद्रछेउ,
जहाँ मैले फ्याक्ने पत्थरले
न छाल ल्याउन सक्छ
न कम्प ल्याउन सक्छ
यी वर्षमा यो स्थिर समुद्रझैं
मेरै आफ्नै नियति-
शान्त, स्थिर र स्निग्ध
मेरै छेउको समुद्रझैं ।

वि.सं.२०७७ वैशाख १३ शनिवार १०:०१ मा प्रकाशित

कविता : पैसा

कविता : पैसा

कोपिला बर्देवा, काठमाडौं  पैसाले सारा संसार चल्ने रहेछ हुनेलाई पो...

गजल

गजल

नवराज न्यौपाने ’मौन’,गोरखा सँगै बस्ने थियो आशा टुट्यो है बाध्यताले...

लघुकथा : सहयायी

लघुकथा : सहयायी

मनीषकुमार शर्मा ‘समित’,मध्यपुर ठिमी, भक्तपुर बुढा भएका वरपीपल सँगै बसेर...

कविता : शिशिर ऋतु

कविता : शिशिर ऋतु

मचिन्द्र खत्री, धरान, सुनसरी सरसर चल हावा,शीत सर्को लिएर थरथर...

कविता : कविताको मृत्यु

कविता : कविताको मृत्यु

बाबुराम न्यौपाने ‘उत्स’, दमक, झापा संसारभरि कसैले हल्ला फैलायो ए...

गजल

गजल

सुशील रिजाल, किर्तिपुर, काठमाडौं भुलेँ प्यास सारा नसाको रहरमा छु...