उज्यालो दिनै मान्दिनन् जति नै तेल हाले पनि
झ्यापझुप्प भैहाल्छे सलाई सकिन्जेल बाले पनि
उसको नै भाव बढि हो या मेरो नै केही त्रुटि छ ?
मन भुल्याउन नै सकिएन बा पर्वत नै ढाले पनि
मायाको बीच सतहसम्म पुग्न निकै कोसिस गरे
किनारा मै पो अल्झिरहे थाकिन्जेल चाले पनि
सबैको मनलाई संतुष्ट पार्न कहाँ सकिँदो रहेछ र
रात र दिन ध्यान लगाई तपस्या गर्न थाले पनि
मनको पीर र गुसानोहरु मुखले सुनाउन मान्दैन
कलम समाई कोरिहाल्छ के भाको यो काले पनि ।।
अजय शर्मा,पंखाबारी,खर्साङ्ग,दार्जिलिङ्ग
वि.सं.२०७८ पुस १७ शनिवार ०९:१३ मा प्रकाशित