सुनिल अधिकारी, काठमाडौं
१
बाध्यता र रहर बीच उभिएर मन मार्नुको सकस
जीतको उन्मादमा रहनेलाई व्यर्थै हार्नुको सकस
परजीवि हैनौ मरेपछि छोड्न, ज्यूँदैमा साथ छोड्नू
न शोक मनाउनुको सुर्ता, न त नुन बार्नुको सकस ।
२
शिखरमा हुँदा ‘आफन्त’ बन्नेहरू पनि छन् यहाँ
ईर्ष्याबस् कोही दुश्मनमा गन्नेहरू पनि छन् यहाँ
अभिलाषा थियो म चन्दन बनेर सर्वत्र मग्मगाऊँ
तर बनमारा बनेर जरा खन्नेहरू पनि छन् यहाँ ।
३
कहाँ हुन्छ र त्यो पूर्णचन्द्र, नसिबमा हरेक पथिकको
ग्रहण पनि अँगालिन्छ उज्यालोको चाहमा अधिकको
आधा चन्द्रको उज्यालोमा रमाएकै छन् रमाउनेहरू
पोल्नेलाई टाढाकै जूनले पोल्छ, हुनुपर्दैन नजिकको ।
४
अतृप्त एउटा मुर्दाले आज मरेको मसान जगाएछ
ज्यूँदो रहरसँगै आफन्तले चिताको खरानी बगाएछ
शरीर डढ़े पनि कसैको यादमा आत्मा ज्यूँदै थियो
अनजानमै बागमतीको पानीमा कसैले आगो लगाएछ ।
५
चुहियो मनको रहर सधैँ, बाध्यताले टाले पनि
पलाउँछन् इच्छाका पखेटा, पिँजडामा हाले पनि
थोरै खुसी हुने भ्रममा, जीवन यो जिउने क्रममा
समस्या ज्यूँका त्यूँ रह्यो, जरै समेत फाले पनि ।
वि.सं.२०८१ मंसिर १५ शनिवार ०५:१७ मा प्रकाशित