भुवन शिवाकोटी चौघरे, काठमाडौं
समय बितेपछि
जवानी नै ओरालो झरेपछि
चौतारीमा
आँखाका दृष्टि नै हराएपछि
जिद्दी यादहरू भन्दैछन्
भरिलो जवानीमा
श्रम र पसिनाको भेल बग्नुपर्थ्यो
आर्थिक जोहो गर्नुपर्थ्यो
नाता टुटे
आँसुको भेल बग्यो
गल्ति
समयकै थियो
न नाता न समय चिन्न सकिस्
भुल गरिस्
आज
न तेरो खल्ती भरीरह्यो
न दिलभरी भयो
भारी दिल हलुका बना न
बाँकी नै छ जीवनको उत्तरार्ध
हाँस्नु छ अझै जीवनमा
रमाउनु छ
बेकार,
कति बगाउछस् आँसु
जवानीको भुल हो माया
बगेको पानी
गएको समय
बलेको आगो
फर्किदैन
तर
आउने समयको फूलबारी
सिंगार्न सकिन्छ ।
वि.सं.२०८१ मंसिर १५ शनिवार ०५:१३ मा प्रकाशित