back

लघुकथा : सहादत

वि.सं.२०८१ माघ १९ शनिवार

270 

shares
GLOBAL IME AD
NTC AD

मनीषकुमार शर्मा ‘समित’
मध्यपुर ठिमी, भक्तपुर

मध्यरातमा देखिएको छायाँ आकृतिले झस्कायो । ऊ मतिर नै लम्कदै थियो । डराइ डराइ सोधेँ–

“को हौ तिमी ?”

“म सहिद ।”

सहिद नाम सुन्ने बित्तिकै कान ठाडा भए । त्यसमाथि गलाभरी फूलकोमालाले ढाकिएको उसको आकृतिले ठूलै सहिद जस्तो लाग्यो ।

“अनि आज कताबाट त ?”

“थाहा छैन तिमीलाई ? सहिद सप्ताह चल्दै छ, सम्मान थापेर आको।“

सम्मानित सहिद सामुन्ने देख्दा मन फुरुङ्ग भयो । उनको बारेमा जान्न मन झन् उत्सुक भयो । प्रश्नका वर्षा गर्न थालेँ –

“कसरी सहिद भयौ ?”

“एउटा धारिलो चिज आएर छातीमा गड्यो । म त्यहीँ ढलेँ । ढल्नु अगाडी गोली चल्यो भन्ने आवाज चाहिँ सुनेको थिएँ ।“

“तिम्रो योगदान के थियो त ?”

“त्यो त उसैलाई सोध्नु पर्छ, जसले सहिद घोषणा गर्यो ।”

“अनि तिमीलाई गोली हान्ने को थियो, सत्ताधारी कि विद्रोही?”

“खै म त नेत्रहीन, बाटोमा भिख मागेर बसिरहेको थिएँ ।”

वि.सं.२०८१ माघ १९ शनिवार ०५:०२ मा प्रकाशित

युध्द नभएको भए !

युध्द नभएको भए !

हो महासय हो युध्द नभएको भए थुप्रै दुखहरू व्यहोर्नु पर्ने...

राप्ती साहित्य परिषद्को ७३ औँ छन्दसङ्गम कार्यक्रम सम्पन्न

राप्ती साहित्य परिषद्को ७३ औँ छन्दसङ्गम कार्यक्रम सम्पन्न

दाङ । राप्ती साहित्य परिषद् दाङ शाखाले नियमित कार्यक्रमअन्तर्गत ७३औँ...

गजल

गजल

डा. देवी पन्थी, विराटनगर हामी जहाँ भए पनि संसार छैन...

गजल

गजल

अरुण खड्का, किर्तिपुर, काठमाडौं छछल्केर प्यासी नयनभित्र तिम्रो डुबेको छु...

कविता : वृद्ध -गाथा

कविता : वृद्ध -गाथा

राम शरण न्यौपाने,भक्तपुर झुल्केघामसँगै हिमाल चुचुरा हाँस्छन् जसै सुन्दर ऊर्जा...

कविता : नारी जागौँ

कविता : नारी जागौँ

कल्पना अधिकारी,टोखा काठमाडौं नारी बने शिक्षित सभ्य पात्र । बन्दैन...