हामी सबैकाे संसारन्यूज

भुक्नु हजुरको ईशारामा

दौडिनु

लहसिनु हजुरकै वरिपरि

खुशीले पुच्छर हल्लाउनु

सुँघ्नु हजुरलाई

अरु केहि होईन

मेरो आदर हो मालिक

मेरो सेवाभाव हो हजुरप्रतिको ।

ल्याङ ल्याङ गाउँभरि डुलेर

मैले हजुरको कुरा काटेको हैन

ढोका बाहिर ढुकेर

न त केहि ताकेको नै हो मालिक

दिए हजुरले

नदिए खोजेर भोक मेटाउँछु म ।

छोडिदिए बाहिर

रातभरि नै सही

म हजुरको घरको हेरचाह गर्छु,

हजुरले हुल्दा खोरमा

बाँध्दा साङ्लोमा

बस भन्दा बस्छु

जा भन्दा जान्छु

म सेवक हजुरको मालिक ।

मैंले कहिल्यै हजुर बिरुध्द भुकिनँ

मैले झुक्किएर पनि

हजुरका नाता पर्नेसम्मलाई

जानी नजानी कहिल्यै नङ्ग्रा हालिनँ

टोक्न त परै जाओस्,

हजुरले झुक्याउँदा नि झुक्किएँ

लडाउँदा नि लडें

मैले कहिल्यै हजुरको कुभलो चिताइन मालिक

कहिल्यै नराम्रो सोचिन ।

मैले चियो गरिनँ मालिक

म मियो बनिनँ हजुरका दुष्मनहरुको

देखेका केहि कुरा गरिन हजुरको कुभलो हुने गरी

हजुरको नाम बेचेर छिमेकीहरुलाई रिसाउने पनि मौका दिइन मैले

देख्ने देखेँ, नदेख्ने देखेँ

सकेसम्म छेकेँ मालिक मैले हजुरलार्इ जोगाउन

हजुरको बार भएर ।

मैले छट्टु स्यालबाट

हजुरका कुखुरा पनि बचाएँ

बस्तुहरुबाट बाली पनि,

मुसाबाट हजुरको अन्न

र

बैरीहरुबाट हजुरको बैभव पनि जोगाएँ मालिक

तर

मैले कहिल्यै हिसाब माँगिनँ

बेतन खोजीनँ मालिक

एक पेट खाना बाहेक ।

हजुरले भन्दा म बाहिर बसें

हजुरले नै भन्दा म भित्र पसें

न मुसाले जस्तो भकारी फोरेँ मैले

न बिरालोले जस्तो दुध चोरेँ मैले

गोरुझैं न दाम्लो चुडालेँ

न कुखुराझैं हरियो उखालेँ मालिक  मैले

फेरि यो हेय किन मालिक

यो बफादार कुकुरलाई ।

गाली गर्दा मेरो नाम किन मालिक ?

मेरो बदनाम किन मालिक ?

बफादार हुनु भनेको गद्दार

रक्षक हुँनु भनेको भक्षक नभए त

मेरो सेवाको यो अवमुल्यन किन मालिक ?

होईन भने मैले गर्वसँग

“कुकुर” हुँन पाउनु पर्छ मालिक

कुकुर

बफादर कुकुर !

इति