back

कविताः हाँस्न पाईन मैले

वि.सं.२०७७ वैशाख २७ शनिवार

354 

shares

हाँसौं भन्दा नयन जलले भिज्न थाले परेली ।
थाम्ने केही मलम नहुँदा बग्न थाल्यो बलेसी ।
हेर्दा हुन्छन् सुखद मनले चट्ट राम्रा तरेली
राम्रो हुन्नन् प्रकृति वनका दुःख पर्दा जुरेली ।

माया भन्ने अलिकति कुनै निष्ठुरीमा हुँदैन ।
दिन्छन् पक्कै जलन गहिरो व्यर्थ कोही रुँदैन ।
तिम्रा छड्के अवयब सबै धार लाग्यो चुलेसी ।
देख्छौ तिम्ले जब छु म कहाँ नेत्र तिम्रा खुलेसी ।

तिम्रो धेरै सुख महलको हाँस्न बाहेक के छ ?
छात्तीमा ती धन मनसँगै टाँस्न बाहेक के छ ?
गर्दै चिल्ला बकफुस कुरा ढाँट्न बाहेक के छ ?
भत्ता थापी छनछन गनी साँच्न बाहेक के छ ?

तिम्रो उस्तो सदन ,घरमा काम देखिन्न केही ।
गर्छौ मात्रै अधिकन कुरा चोर औंलो उठाई ।
सारा स्वार्थी छ जड दुनियाँ लाग्न छाड्यो भरोसा ।
सोच्नै मैले सकिन अहिले गुम्न खोज्दैछ होस ।

मैले मात्रै दिनु किन यहाँ काममा यो जवान ।
माया बाँध्ने मन कुसुमको फाट्न थाल्यो रुमाल ।
हासी हाले मुसुमुसु कतै आँसु टल्किन्छ जैले ।
काँडै काँडा कदम कदमै हाँस्न पाईन मैले ।
मन्दाक्रान्ता छन्द

वि.सं.२०७७ वैशाख २७ शनिवार ०९:५२ मा प्रकाशित

GLOBAL IME AD
कविता : को चन्द्रमा छुन्छ है ?

कविता : को चन्द्रमा छुन्छ है ?

बिमला चन्द सानू बैतडी, हाल- काठमाडौं मैलो के छ र...

कविता : रित्ता मान्छेहरु

कविता : रित्ता मान्छेहरु

निम्बतरु,अर्घाखाँची अधिक रित्ता मानिसहरू हाम्रो तिर यता लखर उता लखर...

लघुकथा: गिद्धे नजर

लघुकथा: गिद्धे नजर

मनीषकुमार शर्मा ‘समित’ मध्यपुर, थिमी शिक्षक –।कोठामा दुई शिक्षिकाहरू गफमा...

कविता : फूलको बिछ्यौना

कविता : फूलको बिछ्यौना

बाबुराम न्यौपाने ‘उत्स’ दमक, झापा युरोपको पुनर्जागरण इतिहासको काल्पनिक कहानी...

मुक्तक

मुक्तक

सुनिल अधिकारी, काठमाडौं १. आफ्नो दुनो सोझ्याउन नानाभाँतीको कुरा गर्छन्...

मुक्तक

मुक्तक

निर्मलरमण पराजुली सामाखुशी, काठमाण्डौ १. पैँचो जस्तै सम्मान अनि, पुरस्कारको...