back

कविता : लख मात्र काट्ने हो

वि.सं.२०८० असोज १३ शनिवार

330 

shares

ओम आचार्य, अर्घाखाँची

आगोको विउ रोपेर
सुडौला जिउ बनाउन आरन थापेकाहरू
सपनाको धाउ पिट्दा पिट्दै
एक दिन आगलागीमा पर्नेछन् ।

अनुमानको खेती गर्नेहरूलाई
मौसमले साथ देला नदेला
यसै भन्न सकिएन
लख मात्र काट्ने हो ।

आगोमा घिउ थप्न
कर्चुली हातमा लिएर बसेकाहरू
हर्पेको घ्यू सकिएको थाहा पाएर
पैँचो खोज्न हिड्ने छन् छिमेकतिर ।

तमासामा आशा टाँगेर बसेकाहरू
बास्सा ! भन्दै हौसिने छन्
मौकामा चौका लाग्छ कि भनेर ।

हलीहरूको रिस
गोरुहरूको डडाल्नोमा पोखिएर
सिप्किना भाँचिने छन् ।

भएको भूगोल
सकिने छ भएर गोल
र यौटा नयाँ नक्सा जारी हुनेछ बोलकबोल
त्यो बेला
गुरु चेला
हुर्मत ककस्को लेला
देखिएला नदेखिएला
यसै भन्न सकिएन
लख मात्र काट्ने हो ।

 

वि.सं.२०८० असोज १३ शनिवार ०८:०१ मा प्रकाशित

मुक्तक

मुक्तक

बिटु केसी,सुर्यविनायक, भक्तपुर १. सजाउन जाने सम्बन्ध फूल हो नजान्दा...

हाइकु

हाइकु

म्यामराज राई हतुवागढी -६, होम्ताङ्, भोजपुर (हाल - जापान) १...

लघुकथा : पागल

लघुकथा : पागल

होम प्रसाद नेउपाने, धरान,सुनसरी आज शनिबार । कोठामा घोत्लिएर बसिरहेको...

कविता : आऊ,मानवताको द्यौराली रोपौँ!!

कविता : आऊ,मानवताको द्यौराली रोपौँ!!

कलानिधि दाहााल,काठमाडौं आँधी उठाएर अलिकति तूफान पोको पारेर निकै नै...

कविता : सामवेदको स्वर

कविता : सामवेदको स्वर

राजेन्द्रकुमार बज्राचार्य कोटेश्वर, काठमाण्डौ सात थरी रहे कस्ता, छन् सामवेदको...

कोपिला

कोपिला

गिरिराज डल्लाकोटी,चितवन १. बिनाअर्थ डराउनेहरू हुन्छन् एउटाले लगाइदियोभने स्यालहुइँया पछिपछि...