१.
अरु भन्छन् सुख्खा बगर, म पानीको सोती देख्छु,
मैंले टेक्ने हर पाइलाको, माटोमा म मोती देख्छु ।
अरुसबै रातलाई अँध्यारोको संज्ञा दिन्छन्,
म त त्यही रात भित्र, जग्मगाउँदो ज्योति देख्छु ।।
२.
वेशकिमती पोशाक लाउँछन्, सुनचाँदीको बटम हालेर ।
मान्छेबनि हिँडछन् मान्छे, मानवता चैं कम पालेर ।
मान्छेबाटै आज मान्छे प्रताडित भएको छ,
कोही चाहन्नन् मान्छे बन्न, आफु भित्रको अहम् फालेर ।।
३.
चिथोरेर घाउपार्न, एउटै नङ्ग्रा काफी हुन्छ ।
जुनकीरीको फौज पछार्न, एउटै फट्याङ्ग्रा काफी हुन्छ ।
चाहेजति गगनचुम्बी हैसियतको किन नहोस्,
शीशमहलको सेखिझार्न, एउटै मट्याङ्ग्रा काफी हुन्छ ।।
४.
बिना पखेटा उड्ने त मन न हो ।
निर्दोष उमेर त बचपन न हो ।
भोगी हुन् वा त्यागी फरक के नै छ र ?
सबैले फोज्ने त धन न हो ।।
५.
भन्नलाई त आफ्ना हुन्छन्, रंग देखाउँछन् पराई जस्तो ।
अहोरात्र चुसिराख्छन्, पतेरा र लाई जस्तो ।
कतिपय आफ्नाहरु केवल त्यस्तै मात्रै हुन्छन्,
दुःखपर्दा काम नआउने, म्याद गुज्रेको दवाई जस्तो ।।
ं
वि.सं.२०७८ असार ५ शनिवार ०६:४३ मा प्रकाशित