बाबुराम न्यौपाने ‘उत्स’, दमक,झापा
भड्किलो तीज विकृति बिज सभ्यता फुल्दैन
सद्भाव बिना पर्वको रौनक ओठमा झुल्दैन
तृष्णाको आगो मनमा बल्छ चेतना बोल्दैन
चेतना बिना जीवनको कला केहीगरि खुल्दैन ।
सुख र दुःख वेदना पोख्नु तीजको पहेलि
कम्मर मर्काई नाचगान गर्न जुट्छन् रे सहेली
छनछन चुरा छमछम पाउजू संगीत छर्दछन्
युवती नाच्दा युवाका ताँती लोभले मर्दछन्।
उत्ताउलो पहिरन गहना भद्दा लाजको पसारो
एउटै हो पर्व उस्तै हो समाज देखाउने हतारो
समानता भित्र सद्भाव फुल्छ प्रेमतत्व फक्रन्छ
सज्जन पात्र मुस्कान छर्छ असभ्य डुक्रन्छ।
दिदी र बहिनी, बुहारी सासू मिलेर नाँच्दछन्
को राम्रो नाच्ने चालेर गोडा कम्मर भाँच्दछन्
मनको पीर वेदना वियोग गीतमा पोखेर
पार्वती शिव पुकार्छन् नारी मादल ठोकेर ।
वि.सं.२०८१ भदौ १५ शनिवार ०५:३५ मा प्रकाशित