back

लघुकथाः पायस (सोह्र श्राद्ध विशेष)

वि.सं.२०८१ असोज ५ शनिवार

690 

shares

मनीषकुमार शर्मा ‘समित’
मध्यपुर ठिमी, भक्तपुर

‘खै पासय तयार भएन ? यता पीण्ड दिने बेला भइसक्यो ।’ आगनबाट श्रीमानको आवाज आयो ।

पितृश्राद्धमा दुबै जोईपोइलाई चटारो थियो । श्रीमानको आवाज सुनेर श्रीमतीले हतार हतार पायस पकाउन लागिन् । उनीहरूको आठ वर्षे छोरा जिज्ञासु हुँदै आमालाई सोध्यो –

‘यो के पकाको आमा’

‘यो पायस हो ।’

उसले अर्थ बुझेन । ट्वाल्ल परेको आमालाई हेरी रह्यो । यो देखेर आमाले अर्थाइन् –

‘यो खिर हो ।’

‘आहा खिर…! मलाई पनि है !’ ऊ उत्साहित भयो ।

‘यो बाबुलाई हैन हजुरबालाई हो ।’

‘हजुरबालाई …….?’ ऊ फेरि सोचमग्न भयो।

‘हो हजुरबालाई । आज हजुरबालाई पायसको पीण्ड खान दिनु पर्छ ।’

श्राद्ध उम्काउन जेनतेन गरेर, छिमेकीसँग उधारो मागेर सामल जोडेका थिए । धेरै दिनदेखि खिर खाने कुरा गरिरहेको छोरालाई यो पटक पनि खुवाउन नसकेकोमा खिन्न मान्दै पायस पकाउन आमा थालिन् ।

आज पनि खिर नपाउने भएपछि छोरोले श्राद्ध गर्दैगरेको बाको छेउमा गएर प्रश्न गर्यो –

‘बा मेरो सराद्दे कहिले गर्ने ?’

 

 

वि.सं.२०८१ असोज ५ शनिवार ०४:४८ मा प्रकाशित

GLOBAL IME AD
गजल

गजल

डा. घनश्याम परिश्रमी चमेली, जुही फुल्न छाडे कि क्या हो...

सुसेली

सुसेली

सरला ओझा, काठमाडौं हाम्रो गर्व हो महत्त्व छ महान दसैं...

शीर्षक : कविता

शीर्षक : कविता

कविराज घिमिरे, चाँगुनारायण, भक्तपुर सन्दर्भ मिल्दछ भने अनि काव्य बन्छ...

गजल

गजल

स्वर्ण शिखा, दाङ भन्दछिन् मेरी प्रेयसी सधैँ भेट्न आउनू बेलुकी...

कविता : सिसाकलमझैँ जिन्दगी

कविता : सिसाकलमझैँ जिन्दगी

भुवन शिवाकोटी “चौघरे”, काठमाडौं तिमी लेखिनु मात्रै पर्छ जीवनको सेतो...

कविता : भेडा महात्म्य !

कविता : भेडा महात्म्य !

टिएन भट्ट विश्वामित्र महालक्ष्मी, ललितपुर साला ! ऊ पनि देश...